Το δίλημμα είναι: ελεγχόμενο ή ανεξέλεγκτο Grexit

Η παραμονή στο ευρώ δεν είναι βιώσιμη. Η έξοδος της Ελλάδος από το ευρώ είναι νομοτελειακή και δυστυχώς την «βλέπουμε» και την περιγράφουμε οικονομολογόντας από το 2010. Από τότε αντιλαμβανόμαστε ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν και τα αίτια της χρεοκοπίας μας δεν αίρονται. Από τότε παρακολουθούμε -δυστυχώντας καθημερινά- μια αναμενόμενη καταστροφή. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των κυβερνώντων και των ευρωπαϊστών η οικονομία έχει νομοτέλειες.

Το βασικό πρόβλημα είναι ότι οι οικονομίες της ευρωζώνης αποκλίνουν αντί να συγκλίνουν όπως ήταν το αρχικό σχέδιο. Όλα τα υπόλοιπα που συμβαίνουν τοπικά στις χώρες τις ευρωζώνης είναι συμπτώματα της πάθησης. Αντί να θεωρηθεί και να επιχειρηθεί η επίλυση του, η διάφορα αυτή θεωρείται πλεονέκτημα για κάποιους οι οποίοι αρνούνται να το αποποιηθούν. Αυτό καθιστά την €Ζ μη βιώσιμη μεσοπρόθεσμα. Κάποιοι θα φύγουν εμπρός και κάποιοι άλλοι θα μείνουν πίσω.

 Στην Ελλάδα η είσοδος στο ευρώ έγινε οριακά -σε σχέση με τα στατιστικά στοιχεία- και από τότε δανειζόμασταν και υπερδανειστήκαμε γιατί δεν μπορούμε να παράγουμε και αναγκαζόμαστε να εισάγουμε λόγω του ακριβού ευρώ το οποίο κάνει φθηνότερη την εισαγωγή από την παραγωγή. Η απώλεια της παραγωγικής βάσης επεκτάθηκε στα εργοστάσιά μας και στις μεγάλες βιομηχανίες των 80s οι οποίες μετακόμισαν σε χώρες εκτός ευρώ στα βόρεια σύνορά μας. Το εμπορικό έλλειμμα κατέληξε θηριώδες. Σταδιακά, ενώ καταστρέφονταν η οικονομία από το ευρώ, το δημόσιο έγινε ο μοναδικός εργοδότης. Δίπλα στο εμπορικό έλλειμμα μπήκε και το δημοσιονομικό. Χωρίς παραγωγή και μόνο με κατανάλωση προϊόντων εισαγωγής οδηγηθήκαμε στην χρεοκοπία την οποία απλώς αναβάλουμε μέσα από πακέτα διάσωσης.

Σήμερα πια η παραμονή δεν αποτελεί επιλογή μας και η έξοδος είναι ήδη σχέδιο ορισμένων εκ των εταίρων μας. Χρειάστηκε να μας το αποκαλύψει Βαρουφάκης κόντρα στα λαϊκιστικά ΜΜΕ συνεχίζουν να δαιμονοποιούν το σενάριο και κάθε τέτοιου είδους σκέψη.

Οι ξένοι όμως ξέρουν ότι η έξοδος είναι νομοτελειακή και πιέζουν για να συμβεί ώστε να πάψουν να χρηματοδοτούν την παραμονή μας. Κανείς δεν πιέζει για να αλλάξει η Ευρώπη ούτε η καταστροφή της Ελλάδος συγκινεί κάποιον. Εκείνο που μας κρατά στο ευρώ είναι ότι δεχόμαστε τα πολύ σκληρά μέτρα που μας επιβάλουν -κατάλογο με φρικαλεότητες τα χαρακτήρισε το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel- και τα πληρώνουμε για να μένουμε.

Παλαιότερα πληρώσαμε με παραγωγική δραστηριότητα, με λουκέτα, με κατεστραμμένες ζωές, με αυτοκτονίες με ύφεση, με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, με τον τουρισμό, με αυξήσεις στα τρόφιμα και στο ΦΠΑ και συνεχείς περικοπές γενικότερα. Όσο πληρώνουμε, τόσο εμείς όσο και οι ευρωπαίοι προσποιούμαστε ότι μπορεί να γίνει βιώσιμη η παραμονή μας, όμως το πρόβλημα επανεμφανίζεται κάθε φορά που αυτή η παραμονή χρειάζεται χρηματοδότηση. Το ερώτημα της παραμονής τίθεται ξανά και ξανά και κάθε φορά η Ελλάδα έχει όλο και λιγότερους συμμάχους.

Πλέον όλοι τους όμως έχουν σχέδιο για Grexit εκτός από εμάς. Η πρόβα έγινε με αφορμή το δημοψήφισμα. Αυτή είναι η τελευταία διάσωση! Την επόμενη φορά θα μας βγάλουν από το ευρώ όταν είναι έτοιμοι όλοι αυτοί εκεί έξω. Εμείς εδώ έχουμε ευθύνη να προετοιμαστεί η χώρα. Στην Ελλάδα όμως μαστιζόμαστε από μια πνευματικά ανάπηρη ίσως και καθυστερημένη ελληνική αστική τάξη που αποτυγχάνει να δει ότι πια έχει εμπρός της δυο μοναδικές επιλογές: Ένα ανεξέλεγκτο πολιτικά και οικονομικά ή ένα ελεγχόμενο Grexit!

Προηγουμένως:

·         Απέτυχε να μετατρέψει το ευρώ σε πλεονέκτημα. Απέτυχε να πράξει κατάλληλους ανθρώπους να διαχειριστούν με σοβαρότητα και προοπτική τα καλά χρόνια τα όποια σπατάλησε βολοδέρνοντας ανάμεσα σε Καραμανλήδες και Παπανδρέου και τους ανθρώπους τους.

·         Απέτυχε να δει ότι το ευρώ παράγει και καταστροφή εκτός των οποίων θετικών στοιχείων. Παρά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας (κλιματολογικά, πολιτισμικά, γεωγραφικά) απέτυχε να προσανατολίσει την ελληνική οικονομία εντός του ευρώ σε νέες κατευθύνσεις και να δημιουργήσει επενδυτικές ευκαιρίες και προοπτικές ανάπτυξης και δημιουργίας.

·         Αποδέχτηκε την καταστροφή ως εκσυγχρονισμό και εξευρωπαϊσμό και κάλυψε τις δημιουργούμενες ανάγκες με δανεισμό. Τέλος μετέβαλλε το κράτος σε μοναδικό εργοδότη και δημιουργό ανάπτυξης.

·         Απέτυχε να διαβλέψει την κρίση να προετοιμάσει την χώρα.

·         Απέτυχε να δει τα αίτια της και απάντησε σε αυτή με αυξήσεις δαπανών. Με αυτή την τραγική επιλογή πίστευε ότι θα υπάρξει αύξηση της κατανάλωσης και αντίστροφη της κρίσης. Αυτή αποτέλεσε την μοναδική απάντηση στην κρίση που δόθηκε.

·         Απέτυχε να διαβλέψει την κατάληξη του Α και του Β Μνημονίου και την καταστροφή που θα δημιουργούσαν.

·         Αποδέχτηκε την καταστροφή ως εκσυγχρονισμό και εξευρωπαϊσμό.

·         Απέτυχε να δημιουργήσει εθνικό σχέδιο για να αντιπαραβάλει στους δανειστές.

·         Απέτυχε να δημιουργήσει εθνικό σχέδιο εάν όλα τα υπόλοιπα αποτύχουν

·         Απέτυχε να παράξει πρόσωπα και δομές που θα μπορούσαν να επεξεργαστούν συγκροτημένα θεσμικά και συλλογικά κάτι εναλλακτικό η ένα σχέδιο Β για παν ενδεχόμενο.

·         Αποτυγχάνει να δει την διαφαινόμενη αποτυχία και του τριτου μνημονίου.

·         Αποτυγχάνει να δει ότι έχει ορίζοντα μόλις λίγων μηνών πριν το Grexit. Η κατάσταση είναι τόσο τραγική που μόλις πριν 6 μήνες εκλέξαμε μια νέα κυβέρνηση η οποία πήγε ξανά σε διαπραγματεύσεις και χωρίς εναλλακτικό σχέδιο. Παρόλο που η Ελλάδα πλήρωσε ακριβά αυτή την έλλειψη η παράγωγη σχεδίου εξόδου συνεχίζει να δαιμονοποιείται λες και είμαστε στο 2010.

·         Η ελληνική κοινωνία και η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί σε ανώτατο πολιτειακό επίπεδο αποτυγχάνουν να δουν το Νεο εθνικό νόμισμα ως μέσο για να πάμε να δουλέψουμε και να προκόψουμε αλλά και ως μέσο για να αποκοπούν οι τεμπελχανάδες και τα παράσιτα που θέλουν να τους ταΐζουν οι Ευρωπαίοι. Στην Ελλάδα αυτή η πιθανότητα αποκαλείται αρμαγεδόνας και εφιάλτης της εξόδου από το ευρώ.

Σήμερα η παραμονή στο ευρώ χρειάζεται εκ νέου χρηματοδότηση. Οι Ευρωπαίοι πολίτες βαρέθηκαν να μας πληρώνουν. H κοινή γνώμη των χωρών αυτών και τα κοινοβούλια τους έχουν κουραστεί μαζί μας. Πρέπει να φύγουμε και να πάμε επιτέλους να δουλέψουμε όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό. Γι’ αυτούς τους λόγους είναι εθνική ανάγκη να υπάρξει σχέδιο εξόδου και τυχόν έλλειψή του την ώρα της κρίσης θα ισοδυναμεί με εθνική μειοδοσία.

Πηγή: papaioannou-giannis.net